U okviru fizikalne medicine manuelna terapija je definisana kao primena različitih specifičnih tehnika i veština, uključujući ali ne ograničavajući se na manipulacije i mobilizacije, nego i tehnike kojima fizioterapeut dijagnostikuje, procenjuje i tretira meka tkiva i koštane strukture u cilju smanjenja bola, povećanja obima pokreta, olaksavanje izvođenja pokreta, smanjenja ili eleminisanja zapaljenskih promena na mekim strukturama, dovodi do relaksacije, poboljšava prokrvljenost i ishranu tkiva, čime se poboljšava funkcija tretirane regije.
Manuelna terapija (manuelna medicina) se može definisati kao sistem posebnih pasivnih manuelnih tehnika i zahvata koji se koriste za uspostavljanje poremećene funkcije zglobova, prvensteno kičmenog stuba, pa i perifernih zglobova, uz neophodnu posebnu premanipulativnu dijagnostiku. Pod poremećajem funkcije u manipulativnoj medicini se podrazumeva tzv. funkcionalna blokada zglobova (teorija subluksacije, teorija o uticaju degenerativnih promena, teorija o uklještenju meniskoida, neurorefleksna teorija).
Zajednička studija kiropraktičara iz SAD-a definisala je manuelne terapije kao „Postupke kod kojih se rukama, direktnim kontaktom sa telom leče (tretiraju) zglobovi i/ili meka tkManuelna terapija se može koristi kao „multi-modal approach” tretman (multimodalni pristup) muskuloskeletnog sistema, može se kombinovati sa kineziterapijskim procedurama, proprioceptivnim tehnikama. Treba naglasiti da manuelna terapija, iako značajan deo ukupnog tretiranja funkcionlanih i degenerativnih poremećaja, koji pogađaju lokomotorni aparat, treba posmatrati u širem okviru lečenja. U okviru same manuelne medicine postoje određene terapijske procedure, koje zbog potencijalnog rizika koji nose, zahtevaju poslebnu pažnju i zbog toga treba da ih sprovode sručno osposobljeni terapeuti
Kiropraktika – Vid manuelne terapije koja naglašava procenu, lečenje i prevenciju mehaničkih poremećaja mišićno-skeletnog sistema, posebno kičmenog stuba, ali i ostalih zglobova.
Indikacije:lečenja akutnog i hroničnog bola u kičmenom stubu (diskopatija, diskus hernija, cerviko brahialgija, lumbo išijalgija) i zglobovima (rame, lakat, zglobovi šake, kuk, koleno i zglobovima stopala) kao i kod sportskih povreda (uganuća zglobova i povreda mišića).
Najčešće kontraindikacije za primenu manuelne terapije su: akutni inflamatorni procesi, maligna stanja, obimne degenerativne promene, vertebralna bazilarna isuficijencija, hipermobilnost, psihološke promene (neuroza, depresija, histerija).